اثر بخشی برنامه آموزش مدیریت خشم بر کنترل و خودنظم دهی خشم و تکانشگری مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر رشت

مقدمه: خشم و تکانشگری می توانند آغازگر بسیاری از اختلالات و آسیب های اجتماعی باشند که کنترل و نظم دهی آنها بویژه در محیط خانواده، ضروری است و باید برای کنترل آنها، برنامه ریزی مناسب انجام شود. از این رو بررسی تاثیر برنامه آموزش بر مهارت های خود نظم دهی خشم و تکانشگری در مادران حائز اهمیت است. هدف: هدف از این تحقیق تعیین اثر بخشی برنامه آموزشی مدیریت خشم بر کنترل خود نظم دهی خشم و تکانشگری مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر رشت بوده است. روش کار: این پژوهش، مطالعه ای از نوع مداخله ای پیش آزمون- پس آزمون است که بر روی 15 مادر دارای دانش آموز پسر مقطع ابتدایی دارای ویژگی خشم و تکانشگری بالاتر از میانگین جامعه انجام شده است. داده ها با استفاده از ابزار 3 بخشی مشتمل بر: داده های دموگرافیک، پرسشنامه2-staxi مرتبط با خود نظم دهی خشم و مقیاس تکانشگری باراتا به روش خود گزارش دهی گردآوری شدند. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی (توزیع فراوانی و شاخصهای پراکندگی) و استنباطی (تی همبسته و پیرسون) تحت برنامه نرم افزاری spss، نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته های پژوهش نشان می دهد که نیمی(50%) از نمونه ها در گروه سنی 30 تا 40 سال قرار داشته و دارای مدرک لیسانس بودند و اکثریت آنان یک فرزند(3/73%) داشتند. همچنین نتایج، نشانگر تفاوت آماری معنی دار بین مراحل قبل و بعد از آزمون در مقیاس کلی بیان خشم(000/0=p) و تمام زیر مقیاس های آن به استثنای صفت خشم(000/0=p)، درون ریزی خشم بوده است. اما برنامه آموزشی قادر به ایجاد تفاوت آماری معنی دار بین مراحل قبل و پس از آزمون در تکانشگری کل و ابعاد آن نبوده است. نتیجه گیری نهایی: بر اساس یافته این تحقیق برنامه آموزشی مدیریت خشم را می توان به عنوان یکی از راهکارهای مناسب برای خود نظم دهی خشم پیشنهاد کرد. اما کنترل تکانشگری تحت تاثیر برنامه آموزشی قرار نگرفت که شاید با انتخاب حجم بالاتری از نمونه و کنترل شرایط زمانی و مکانی انجام تحقیق، بتوان به نتایج بهتری دست یافت. در هر حال به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز می باشد.